برزیلی که غنا را می شناسد

غنا با دو پیروزی مقابل جمهوری چک و آمریکا و تسلیم شدن در مقابل ایتالیا از گروه E به عنوان تیم دوم به برزیل رسیده است.

آنها چندان از این برخورد در این مرحله راضی نیستند. آخر در غنا همه و شاید اکثریت فوتبال برزیل را دوست دارند. این حس در بازیکنان هم سرایت کرده است. شکست سخت (2-8) در سان خوزه برزیل در مقابل این تیم را هنوز غنایی ها فراموش نکرده اند.

28 مارس سال 1996 این فاجعه اتفاق افتاد و حالا پس از 10 سال یک بار دیگر غنا و برزیل، این بار در ورزشگاه وستفالن شهر دورتموند. اما این بازی برای خود و در زمان حال معنای دیگری دارد.

یک مربی زیرک و کاردان به نام راتومیردوکوویچ روی نیمکت غناست که شاید جزو معدود مربیانی است که فوتبال را چون محله خود می شناسد و با رموز آن آشناست. او غنا را از گروهی بالا آورد که آفریقای جنوبی در آن گروه قرار داشت.

این کروات 60 ساله قصد دارد، چهره لرزان برزیل را نیز در مقابل غنا به فوتبال دوستان نشان دهد. او از نسل ستاره سرخ بلگراد است با همان مشخصات فکری در فوتبال. غنا برای بازی امروز، کوفور، ای سیا، اریک آدو و پایائو را در ترکیب اصلی خود قرار نداده است.

اما کینگستون درون دروازه خواهد بود. گیان در دفاع چپ، پین سیل در راست و مینسا و حبیب محمد در وسط بازی می کنند. این خط دفاعی زمانی که پین سیل به جلو می رود به یک خط سه نفره کاهش پیدا می کند و حبیب محمد دفاع کناری می شود.

میردوکوویچ بهترین مهره های خود را در خط میانی قرار داده است. بواتنگ و ایلیاسو که از بهترین یارگیران آفریقا به حساب می آیند. رونالدینیو در بند یکی از این دو اسیر خواهد شد. آپیا داخل میدان غنا به حمله می رود و نگاهش به کاکاست.

اتوآدو نیز در سخت ترین شرایط حامی مدافعان است و شوت های سهمگینی که اگر فاصله اش با دروازه زیاد نباشد هرکدام یک گل است. غنا سالی منتری را نیز کمی از خط حمله به خط میانی آورده است و ماتیو آموآ در عرض دفاع برزیل بازی خود را خواهد داشت.

برزیل با دیدا، روبرتو کارلوس، خوان، لوسیو، کافو، جونینیو، رونالدینیو، گیلبرتو سیلوا، کاکا، روبینیو و رونالدو بازی می کند، اما نقشه های کارلوس آلبرتو را باید در نیمه دوم دید. یک لشکر مرد تکنیکی نیز روی نیمکت جنوبی ها نشسته اند، غنا با آنها چه می کند؟

معجزه فرانسوی ها در زمین اسپانیا!

فرانسه آرام آرام خود را به مرحله یک هشتم رساند. می گویند چهره واقعی فرانسه را امروز درمقابل اسپانیا باید دید. آنها تا حریف جدی و بزرگی نداشته باشند، خود را نمایان نمی کنند. می گویند آنها پا به سن گذاشته ها و باقیمانده های نسل قهرمان فرانسه اند.

بارتز دیگر گرد پیری بر چهره اش نشسته است. تورام که آخرین بازمانده نسل فرانسوی های سیاه است. کلود ماکلله که دیگر نفس برای تقابلهای جانانه ندارد و زین الدین زیدان که به معنای واقعی یک قهرمان دیگر یال و کوپال سابق را ندارد، اما ازسوی دیگر می گویند جام جهانی میعادگاه مردان رزم دیده و با تجربه است. اما در آنسو تیم اسپانیا قرار دارد.

آنها برخلاف فرانسه که با دو مساوی و یک پیروزی به این نقطه رسیده اند، سه پیروزی داشته اند و جوانان تازه شکفته ای در تیم آنها جولان می دهند. این بازی جدال تجربه است و قدرت جوانی. اما اسپانیایی ها با طراوت تیری آنری و بازیسازی پاتریک ویرا چه می کنند. شاید معجزه ای رخ دهد و ناگهان فرانسه را در فینال دیدیم.